Bir gün, Gavs Hazretleri benim odama geldi. O'nun hizmetiyle meşgul olduğum bir anda bana büyük bir cezbe hali geldi. Bu halin Gavs Hazretlerinin manevi büyüklüğünden kaynaklandığını fark etmiştim.
Bu cezbenin etkisiyle,"Efendim sizdeki bu yüksek ahvalin sebebi, kaynağı nedir?" diye sordum. Gavs Hazretleri büyük bir tevazu örneği göstererek bana; "Şah-ı Haznenin himmetidir" diye cevap verdi.
Ben Şah-ı Hazne böyle değildi deyince, bu sefer Şah-ı Hazne'nin mürşidi Muhammed Diyaüddin Hazretlerini kastederek; "Hazretin Himmetidir." diye cevap verdi.
"Vallahi Hazret de böyle değildi. İlla söyleyeceksiniz dedim." Bunun üzerine Gavs Hazretleri gayri ihtiyari bir halle,
"Bu silsilede benim gibi iki kişi gelmiştir." dedi, ama isimlerini söylemedi.
Cezbe halinin dışında sarf edemeyeceğim o sözleri Gavs Hazretlerine nasıl söyleyebildim? Hala şaşırıyorum.
Gavs Hazretlerinin vefatından 2 ay kadar bir zaman geçmişti. Seyyid Abdülbaki Erol Efendi ile beraber Menzil'deki caminin avlusunda otururken yanımıza salih bir kişi gelerek,
"Benim Gavs Hazretlerinin vefatından haberim yoktu. Bir gece rüyamda, başta Peygamber Efendimiz,Hz. Ebubekir, Hz. Ömer ve karşısında da Gavs hazretleri vardı. Peygamber efendimiz bana, Gavs Hazretlerini göstererek;
"Sen bu zatı tanıyor musun?" diye sorunca,
Ben de; "Tanıyorum efendim, benim mürşidimdir"dedim. Peygamber efendimiz;
"Bu , çok büyük bir zattır." buyurdu.
Bunun üzerine baktım ki Gavs Hazretleri mahcup bir edaya büründü. Bu durumu görünce Gavs Hazretlerini rahatlatmak için, Peygamber Efendimize,
"Siz varken huzurunuzda kimsenin sözü olmaz." dedim.
Peygamber efendimiz bu sözüm üzerine;
"Nakşibendi silsilesinde bunun gibi bir Abdülhalik-i Gücdevani bir de İmam-ı Rabbani var" buyurdu.
Bu salih kimsenin rüyası, hem Gavs Hazretlerinin sözünü teyit etmiş hem de o iki kişinin kim olduğunu öğrenmeme vesile olmuştu.